تأثیر سطوح مختلف تکانش‌گری بر یادگیری مهارت های ورزشی در محیط های باز و بسته

کارکردهای توجهی نقش مهمی در تعامل فرد با محیط دارد. این کارکردها در برخی شرایط محیطی تحت تأثیر ویژگی‌های تکانش‌گری قرار می‌گیرند و از این طریق می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای در عملکرد و یادگیری افراد باشد. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تأثیر سطوح مختلف تکانش‌گری بر یادگیری مهارت‌های ورزشی در محیط‌های باز و بسته بود. شرکت‌کنندگان 48 پسر 10 تا 12 ساله در چهار گروه تکانش‌گری پایین، تکانش‌گری متوسط، تکانش‌گری بالا و گروه کنترل بودند. پیش و پس از هشت هفته برنامۀ تمرینی مهارت‌های پایۀ بسکتبال، آزمون شوت بسکتبال هریسون برای ارزیابی عملکرد و یادگیری در محیط‌های باز و بسته طی مراحل پیش‌آزمون، پس‌آزمون، یادداری و انتقال به‌عمل آمد. نتایج تحقیق تفاوت‌های معنا‌داری را بین گروه‌های تحقیق در کارکردهای توجهی نشان داد (0001/0=P). نتایج مراحل پس‌آزمون و یادداری در مورد محیط باز نشان داد که همراستا با افزایش سطوح تکانش‌گری افراد، برتری چشمگیری در فرایندهای یادگیری در این محیط مشاهده می‌شود (003/0=P). درحالی‌که در مورد محیط بسته، عملکرد بهتر همراستا با کاهش سطوح تکانش‌گری مشاهده شد (001/0=P). تفاوت‌های مشاهده‌شده بین گروه‌ها در مرحلۀ انتقال - که به‌صورت رقابتی برگزار شد- از نظر آماری معنا‌دار نبود (09/0=P). این احتمال وجود دارد که سطوح مختلف تکانش‌گری نقشی تسهیل‌کننده و تضعیف‌کننده در یادگیری مهارت‌های ورزشی با توجه به محیط‌های اجرا مانند محیط‌های باز و بسته دارد.